FamiliaMed przedstawia rewolucyjną metodę walki ze zmianami pigmentowymi. W zależności od wielkości , zabarwienia , głębokości oraz miejsca w którym znajduje się zmiana barwnikowa,  lekarz dermatolog w naszej poradni dobierze odpowiednią metodę .
Zaburzenia barwnikowe skóry obejmują dużą grupę schorzeń polegających na zmianie jej koloru. Kolor skóry jest uwarunkowany genetycznie i zależy od wielu czynników. Wśród najważniejszych wymienia się zawartość melaniny, hemoglobiny (barwnika krwi) i karotenoidów oraz działanie czynników środowiskowych (ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe).

CO TO JEST MELANINA

Melanina jest rozproszona w wypustkach melanocytów w postaci ziarnistości zwanych melanosomami.  Melanocyt zawiera zmienną liczbę melanosomów – może ich być mniej lub więcej. Barwa skóry zależy głównie od aktywności melanocytów, czyli od ilości wytwarzanych ziaren melaniny.
Melanina zawiera dwa barwniki: eumelaninę (brązowo-czarny barwnik) i feomelaninę (czerwono-żółty barwnik). 
–  eumelanina zmniejsza penetrację promieniowania słonecznego przez naskórek, a także posiada zdolność zmiatania wolnych rodników. Działa fotoprotekcyjne.
– feomelanina jest fotolabilna, potencjalnie fototoksyczna i może uszkadzać kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA).

Czynniki sprzyjające powstawaniu przebarwień – szereg czynników zewnętrznych może osłabiać lub nasilać melanogenezę :

• Promieniowanie UV
• Stosowanie niektórych leków, m.in. hormonów
• Kosmetyki z substancjami fotouczulającymi
• Niektóre metale (np. miedź, żelazo, złoto, srebro)
• Ciąża
• Okres menopauzy
• Zmiany zapalne skóry (np. trądzik)
• Choroby wątroby

RODZAJE ZMIAN PIGMENTACYJNYCH 
Zaburzenia barwnikowe mogą być pochodzenia endo- i egzogennego. 
Przebarwienia skóry to złogi melaniny, występujące wyłącznie w naskórku lub w naskórku i skórze właściwej. Są to głównie piegi (ephelides), plamy soczewicowate (lentigines) oraz ostuda (melasma, chloasma).
Piegi to kilkunastomilimetrowe jasnobrunatne lub ciemnobrunatne drobne plamy zlokalizowane na skórze osłoniętej – głównie na twarzy, ale także na grzbietach rąk i na przedramionach. Powstają pod wpływem przyspieszonego procesu melanogenezy. Występują przede wszystkim u osób z pierwszym typem skóry, czyli z bardzo jasną karnacją. Zabarwienie piegów nasila się pod wpływem działania promieniowania słonecznego. W leczeniu piegów stosowane są preparaty odbarwiające, np. hydrochinon, i złuszczające.
Plamy soczewicowate są to plamy nieregularnego kształtu, o zabarwieniu jasno- lub ciemnobrązowym. W ich obrębie występuje zwiększona liczba melanocytów i zwiększona synteza melaniny. Przyczyną tych zmian mogą być ostre oparzenia słoneczne skóry. Plamy soczewicowate na skórze twarzy i grzbietów rąk u osób starszych mają związek z wielokrotną ekspozycją na działanie słońca (lentigines solaris), a także z często stosowaną fotochemoterapią (PUVA) w celach leczniczych.
Ostuda jest nabytym zaburzeniem barwnikowym skóry, występującym głównie u kobiet. Klinicznie jest to plama nieregularnego kształtu, o barwie od jasno- do ciemnobrązowej. Lokalizuje się na skórze eksponowanej na działanie słońca. Zmiany są na ogół symetryczne. Występują na czole, skroniach, policzkach, nad górną wargą. W obrębie przebarwień tego typu stwierdzono zwiększoną ilość melaniny, melanocytów i melanosomów oraz zwiększoną syntezę tyrozynazy.
Po stanach zapalnych .Innym rodzajem zmian barwnikowych skóry są zmiany związane z uprzednio toczącym się procesem zapalnym – ostrym lub przewlekłym. Obserwuje się je jako następstwo m.in. zapalnych wykwitów trądzikowych. Występują w miejscach, gdzie wcześniej były umiejscowione zmiany trądzikowe, niektóre wysypki skórne, oparzenia słoneczne lub urazy.

ZNAMIONA BARWNIKOWE

Znamiona barwnikowe to łagodny rozrost komórek barwinkowych skóry. Znamiona mogą być wrodzone lub pojawiać się z wiekiem – nawet do trzeciej dekady życia. W ciągu życia człowieka mogą ulegać przeobrażeniom pod wpływem różnych czynników, np. hormonalnych (ciąża), środowiskowych (promieniowanie ultrafioletowe) i przypuszczalnie innych, nie do końca poznanych.

Wyróżnia się następujące rodzaje znamion barwnikowych:

• znamię płaskie,
• znamię komórkowe,
• znamię barwnikowe brodawkujące,
• znamię barwnikowe owłosione,
• znamię barwnikowe wrodzone,
• znamię barwnikowe atypowe.

Znamię komórkowe przybiera postać guzka, najczęściej barwy cielistej lub jasno-brązowej. Lokalizuje się na twarzy, szyi i karku, rzadziej na tułowiu. Może być usuwane chirurgicznie ze względów kosmetycznych np. laserem Co2. 

Mechanizm usuwania zmian barwnikowych
Energia świetlna emitowana przez IPL lub laser  jest pochłaniana przez MELANINĘ  i zamieniana na ciepło jednocześnie podnosząc temperaturę komórek barwnikowych powoduje ich zniszczenie.

Gabinet specjalistyczny PRYWATNY